Het Evangelisches Gesangbuch bleek meer verrassingen te bevatten. Al bladerend ontdekte ik ook een lied met Nederlandse tekst, Gezang 1 uit het Liedboek voor de Kerken: “God heeft het eerste Woord”.
1. God heeft het eerste woord.
Hij heeft in den beginne
het licht doen overwinnen,
Hij spreekt nog altijd voort.
2. God heeft het eerste woord.
Voor wij ter wereld kwamen,
riep Hij ons reeds bij name,
zijn roep wordt nog gehoord.
3. God heeft het laatste woord.
Wat Hij van oudsher zeide,
wordt aan het eind der tijden
in heel zijn rijk gehoord.
4. God staat aan het begin
en Hij komt aan het einde.
Zijn woord is van het zijnde
oorsprong en doel en zin.
Ik begreep uit het “Compendium bij de gezangen uit het Liedbooek voor de kerken” dat het lied oorspronkelijk ook een vijfde strofe had. Deze stond tussen de huidige strofe 2 en 3 en luidde als volgt:
God heeft het laatste woord.
Al moeten wij neerzijgen
in ’t somber rijk van t zwijgen,
het wordt door Hem verstoord.
Zelf schrijft de dichter Jan Wit hierover in het Compendium: “Ik moet ronduit toegeven dat dit de zwakste strofe was, al moet ik aan de andere kant zeggen dat door de weglating ervan een zeker evenwicht in het lied is verstoord.”
De bewerking van dit lied in het Evangelisches Gesangbuch is van de hand van Markus Jenny (theoloog en hymnoloog; 1924-2001). Het is lied 199 en te zingen met dezelfde melodie. Hier wel vijf coupletten, waardoor het lied inderdaad meer ‘evenwicht’ heeft: twee coupletten beginnen met “Gott hat das erste Wort”, twee met “Gott hat das letzte Wort”. De laatste strofe is helemaal prachtig. In het Nederlands doet “het zijnde” toch altijd wat filosofisch aan. Dit is nu geworden: “in seinen starken Händen / liegt Ursprung, Ziel end Sinn.” God draagt dit leven in Zijn handen, van begin tot einde.
Gott hat das erste Wort.
Es schuf aus Nichts die Welten
und wird allmächtig gelten
und gehn von Ort zu Ort.
Gott hat das erste Wort.
Eh wir zum Leben kamen,
rief er uns schon mit Nahmen
und ruft uns fort und fort.
Gott hat das letzte Wort,
das Wort in dem Gerichte
am Ziel der Weltgeschichte,
dann an der Zeiten Bord.
Gott hat das letzte Wort.
Er wird es neu uns sagen
dereinst nach diesen Tagen
im ewgen Lichte dort.
Gott steht am Anbeginn,
und er wird alles enden.
In seinen starken Händen
liegt Ursprung, Ziel end Sinn.
Onderweg 
Vooral de laatste zin van de 4e strofe heeft altijd al een diep indruk op mij gemaakt: God is van al het zijnde (beetje filosofisch, maar goed) oorsprong en doel en zin. Ik ken weinig gedichten die daar tegen op kunnen.
Inderdaad prachtig! Bijzonder hoe in één greep afkomst, bestemming en betekenis met God worden verbonden.